Gij zult niet onsterfelijk zijn (4)

Apartheid

Thomas Malthus had het in zijn werk Essay on the principle of population uit 1798 al aangekondigt: overbevolking zal uiteindelijk leiden tot voedselschaarste en massale sterfte. Aan de ene kant was Malthus pessimistisch omdat hij verwachte dat zoiets binnen een eeuw zou gebeuren. Aan de andere kant was hij eigenlijk nog veel te optimistisch. Overbevolking leidt namelijk ook tot vernietiging van de natuur en milieuverontreiniging. Overbevolkt is onze planeet al. Zes miljard mensen, terwijl er ecologisch gesproken maximaal plaats is voor 500 miljoen, het aantal dat in de 16 eeuw al was bereikt. Hoewel Malthus misschien zich vergist heeft in de tijdspanne waarbinnen de rampen zich zouden voltrekken, van uitstel ervan is geen sprake als de mensheid niet per direct aan geboortenbeperking doet. In Europa hebben velen dit al in de gaten, maar in de rest van de wereld fokt men er nog lustig op los.
Als er dus een Methusalem-elixer zou bestaan, zou die alleen uitgereikt kunnen en mogen worden aan mensen die er van afzien om zich voort te planten. Of maximaal twee kinderen en ongeveer 75 jaar worden of kinderloos blijven en de kans hebben om ruim tweehonderd te worden.
Dat is natuurlijk het grote dilemma. Als je kinderen neemt heb je erfgenamen en als je geluk hebt wordt je zonder Methusalem-elixer toch nog negentig jaar. Als je de elixer gaat gebruiken heb je grote kans om royaal tweehonderd jaar te worden (als je niet door een verkeersongeluk of door een ander gewelddadig ongeval om het leven komt), maar heb je geen genetische opvolgers.
Zou er dan geen mogelijkheid bestaan, zult u zich misschien afvragen, om zowel nakomelingen te hebben als het levens-elixer te kunnen gebruiken? In theorie wel.
Maar dan zou elk mens van elke generatie de twee maximaal toegestane koters pas na zijn vijfenzestigste mogen hebben om de wereldpopulatie stabiel te houden. Is dat haalbaar? [Meer dan vier generaties per mensenleven is onaanvaardbaar. Tenminste vandaag de dag met 6 miljard haarloze rechtoplopende tweevoeters. Met slechts 100 miljoen van onze soort zou dat niet eens zo'n probleem zijn geweest. Met een maximum van twee kinderen per stel zouden we dan toch tweehonderd hebben kunnen worden omdat het aantal personen in de toekomst toch zou worden gestabiliseerd. Van 100 miljoen zou dat zich vroeg of laat op tien generaties per mensenleven hebben bestendigd op circa 1 miljard mensen.]
Nu hebben vele vrouwen, die een levensverwachting hebben van 75 jaar, vroegtijdig, voor hun twintigste, al één of meerdere spruiten. Namelijk door geen anticonceptie te gebruiken. Kun je van een grotendeels onverantwoordelijke wereldbevolking verlangen dat ze wachten met kroost verwekken tot na hun vijfenzestigste. Nee dus.
Willen we langer leven? Dan moeten we er voor zorgen dat Homo sapiens zich eerst verminderdt tot minstens vijf procent van het huidige aantal. Dat betekent dat het voor Moeder Natuur en voor de mensheid zelf beter is wanneer wetenschappers de eerste eeuwen geen levensverlenger ontwikkelen.
En als een eenzame geleerde daar toch in zou slagen, dan kan hij die ontdekking beter in kleine kring geheim houden. Laat hij ervan profiteren maar niet publiekelijk maken. Tenminste, als hij niet de snelle en definitieve biologische vernietiging van onze mooie blauwe hemellichaam voor zijn rekening wil nemen.